Liefde Bah! 
Plezier Bah! 
TT roept door de megafoon: “ We zullen ze leren” en zwaait met zijn zwaard.
Hij heeft het verschrikkelijk naar zijn zin. 
Tot hij op een dag tijdens een belangrijke speech een onbekend
GEVOEL 
gewaar wordt. 
Het lijkt wel een hand. 
Op zijn kaak! 
Een droge, frisse, zachte hand. 
Het haalt alles overhoop en in de war. 
Bestaat dat dan? 
Ouders, een dekentje, een aanmoedigend woord, warmte, liefde? 
Aaaaarghhhh! 
Vreselijk!

In Terrible Tiran bouwen Nikè Moens en Eva Binon een absurde wereld waar dictators speechen en mensen in kerkers smijten. Als in een eeuwige bazenketting wil iedereen enkel meer macht en meer baas zijn. Aan het hoofd van deze ketting staat TT. Een vreselijke Tiran die heerst over al zijn tiranvrienden. Tot er een onbekend GEVOEL de kop opsteekt.

Dit GEVOEL zorgt er voor dat hij zijn tiranvrienden wil uitnodigen voor een gezellig dinertje. Vreselijk! TT kan niet anders dan uitzoeken waar dit vervelende gevoel vandaan komt.

Je ziet beelden in een ruw brutalistisch universum. Je hoort een verhaal over een Tiran die even de weg kwijt is. Het verhaal ontstaat zoals het lezen van een boek; een versterkte stem geeft klank bij de beelden die gevormd worden, mensen zijn er (nog) niet. Als Terrible Tiran een tocht onderneemt, op zoek naar de oorsprong van dit GEVOEL, komt hij terecht op verschillende planeten. Hij komt oa oog in oog te staan met de eeuwigdurende storm op Jupiter, hij ervaart “de slappe lach”, maakt per ongeluk een vriend en dat terwijl dat GEVOEL steeds luider klinkt. Als hij tenslotte terug keert naar zijn eigen wereld ziet hij dat zijn mooi opgebouwde bazenketting uit elkaar gevallen is.  Hoe meer de vorm verbrokkelt hoe meer de mensen erachter zichtbaar worden. 

Menselijkheid komt om de hoek piepen, laat zich horen in een gezamenlijke stem, een koor door het publiek zelf gebracht.

“Dogman” meets “De kleine prins” meets” Where the wild Things are” in een punkjasje.

Net als in voorgaande voorstellingen van frieda vertrekt “Terrible Tiran” vanuit een fascinatie over de mens als soort. We worden meermaals geconfronteerd met een gedeeld verdriet over de mens en de vreselijke dingen waartoe we in staat zijn. Toch houden we ook van het steeds weer proberen en glorieus falen. We zoeken in onze voorstellingen altijd opnieuw naar wat het is en wat het kan zijn om mens te zijn. Dit telkens vanuit een ander perspectief, maar altijd met humor, absurditeit en onnozelheid.

frieda verzamelt het artistieke werk van Eva Binon, Nikè Moens, Jan Palinckx en Patrick Vervueren. www.frieda.wtf 

concept: Eva Binon en Nikè Moens
spel: Eva Binon en Nikè Moens
zang: Jorunn Bouweraerts en het publiek
muzikant: ntb
Decorontwerp: Jan Palinckx
Decor Uitvoering: Sam Declercq
coach: Benjamin Verdonck
Hopelijk met de steun van de Vlaamse Overheid, met dank aan FroeFroe en Ana Ramon Michelena en Jelle Sluyts